Czas jesiennej zadumy



Krótkie i szare dni jesieni, często wprowadzające w smutek i przygnębienie, sprzyjające zadumie i refleksji nad życiem i przemijaniem. Tak większości z nas zapewne kojarzy się miesiąc listopad a szczególnie jego pierwsze dni. 1 i 2 listopada obchodzimy Uroczystość Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny – dni o charakterze religijnym ale również kulturowym.
Może się wydawać, że w świętowaniu obu tych dni chodzi o to samo, czyli o pamięć o zmarłych. W praktyce tak to rzeczywiście wygląda. Bo tylko 1 listopada jest wolny od pracy a następnego dnia większość ludzi wraca do pracy i swoich obowiązków. Dlatego oba te dni są jakby łączone w jedno. Jednak jest zasadnicza różnica między tymi dniami.

1 listopada – Uroczystość Wszystkich Świętych to dzień, w którym Kościół, a więc wszyscy wierzący w Chrystusa, oddaje cześć osobom świętym, czyli tym, którzy odeszli z tego świata i już osiągnęli chwałę szczęścia wiecznego w niebie przez zjednoczenie z Bogiem. Uroczystość ta ma swój początek w VII wieku, kiedy papież Bonifacy IV poświęcił pogańską świątynię Panteon w Rzymie. Poświęcona została ku czci Najświętszej Maryi Panny i  wszystkich świętych męczenników. Od tego wydarzenia co roku obchodzono Święto oddawania czci wszystkim świętym – zarówno tym, którzy zostali takimi ogłoszonymi w uroczysty sposób przez Kościół jak i tym, o których nie wiemy, że są świętymi, a jednak zbawienie już osiągnęli. Święto wyznaczono na dzień 13 maja, a dopiero ponad sto lat później w połowie VIII wiekuprzeniesiono na dzień 1 listopada. Uroczystość ta związana jest z prawdą wiary, którą wyznajemy w Credo: „wierzę w Świętych obcowanie”. Według tych słów katolicy wierzą w duchową łączność między ludźmi ochrzczonymi trzech stanów: tych, którzy uczestniczą jeszcze w życiu ziemskim; duszami  w czyśćcu; i świętymi w niebie. Dzięki temu cześć oddawana świętym i modlitwy zanoszone do Boga przez ich pośrednictwo dają ludziom na ziemi życzliwość Boga, Jego łaskę i dary potrzebne na drodze do zbawienia.
2 listopada – Dzień Zaduszny w właściwie Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych to dzień szczególnej pamięci i modlitw o łaskę zbawienia dla zmarłych, którzy jeszcze nie osiągnęli nieba. Modlitwa Kościoła ma na celu przebłaganie Boga i skrócenie cierpień duszom w czyśćcu, czyli stanu oczekiwania na wejście do chwały zbawionych w niebie. Modlitwy takie były zanoszone do Boga przez chrześcijan już od pierwszych wieków. Natomiast związanie tych modlitw z dniem 2 listopada pierwszy raz pojawia się w 998 w opactwie Cluny we Francji.
Żyjąc częstow pośpiechu i skupiając się na dobrach materialnych może nam brakować czasu, by podjąć refleksję nad przemijaniem, sensem życia, wiarą w życie wieczne. Dni 1 i 2 listopada mogą być ku temu wyjątkową szansą. Oby więc stały się dla wielu z nas okazjądo zadumy nad własnym życiem, modlitwy i podjęcia dobrych postanowień, np. większej troski o duszę czy miłości drugiego człowieka.

Ks. Roland Białas

tekst znajduje się w numerze 3 miesięcznika Kurier Zgierski październik 2016